تا حضورت نقش باور می شود

صد تغزل زیب دفتر می شود

دستهایت بوی یاری می دهد

بوی گلهای بهاری می دهد

پای عزمت التهاب جوشش است

ساقۀ تصویر سبز رویش است

از نگاهت عشق جاری می شود

باغ بینش آبیاری می شود

چشم هایت چشمه های زندگی است

صورت خورشید در تابندگی است

سینه ها را گرم و سوزان می کند

دیده ها را نور باران می کند

قامت غم هر چه محکم می شود

پیش سرو قامتت خم می شود

شور مستی ، تشنۀ دیدار تو

شوق بودن ، معنی گفتار تو

صبر در نقش تو زیبا می شود

پایداری با تو معنا می شود

در طنین دلنواز ناله ها

در عروج دلنشین ژاله ها

از دیار عشق پیغام آوری

یادگار لاله های پرپری

عبدالعلی صادقی

رجوع کنید به کتاب « خط سبز ، یادگار سُرخ »