خاک‌ریز شیعه و سنّی در این میدان یکی‌ست
عزم سوی رزم کن، دشمن یکی، شیطان یکی‌ست

لات و عزّی با نقاب دین، به میدان آمدند
بت شکن ها خوب می دانند: بت گردان یکی‌ست

تو آن سروی اگر سر بر کنی، سرها بیارایی
و گر سرور شوی  آئین سرور ها بیارایی

به نقاش ازل مانی که با نقش جهان آرا
چمن ها با گل و سرو و صنوبرها بیارایی

نه هر کو کاروان راند رموز رهبری داند
تو فن رهبری دانی که رهبرها بیارایی

بدین شوق شهادت ها چه بیم از لشکر دشمن
که هر آنی تو آن دانی که لشکرها بیارایی

یک دختر و آرزوی لبخند که نیست

یک مرد پر از کوه دماوند که نیست

مردان غیور قصه ها برگردید
یکبار دگر به شهر ما برگردید

طاقت آوردی خلیج فارس من
این همه سالها تو گرمای جنوب

سفره آبی و سبز آسمون
سفره مردم تنهای جنوب

ما از هجوم حادثه پروا نمی کنیم

دل را برای کینه مهیّا نمی کنیم

با ذکر یازهرا به میدان رفته ماییم

ما پاسدار حرمت آل عباییم

به نام عشق ، بنام مدافعان حرم
سرم فدای امام مدافعان حرم

شتاب داشت و پیدا نکرد، آنجا سنگ
هجوم برد، به دستش نبود حتی سنگ

من چرا زیر باران نرفتم
ماندم و با سواران نرفتم