وقتی که دلهامان اسیر عشق هستند

چشمان ما هم در مسیر عشق هستند

با دلی بشکسته خندانم هنوز

جمع را شمع شبستانم هنوز

خوشا به حال شهیدان چه ساده خوابیدند
گل وصال خدا را ، به یک نظر چیدند

شجاعت تار و پود جانشان بود
شجاعت میوه ی ایمانشان بود

یک سرو بلند ؛ زیر خاکی مخفی

در دیدۀ مادر اشک پاکی مخفی

تفنگ کیست که این گونه بر زمین مانده است

سمند شادی دل ها بدون زین مانده است

شلمچه آمده‌ام شرح قصه گویم باز

بگویم از سر شوق از شهید و از جانباز

لب اگر باز کنم سرّ مگو می ریزد

می روم گریه کنم چشم فرو می ریزد

تا حضورت نقش باور می شود

صد تغزل زیب دفتر می شود

مردی که در نماز جلو ایستاده بود

پیوسته خنده روی لبش ، رو گشاده بود